Ανέκαθεν οι ταμπέλες υπήρξαν η εύκολη λύση στην κατανόηση των περίπλοκων εξισώσεων αυτού του κόσμου. Οι καλοί και οι κακοί, εμείς και οι άλλοι, οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί.Βάζοντας την ταμπέλα, αποφεύγεις τη χαρά, αλλά και τη δυσκολία συνάμα, της βήμα προς βήμα αποκάλυψης και αποκρυπτογράφησης αυτών που κρύβει ένα πρόσωπο, ένα όνομα, μια εικόνα. Και δικαιολογείς με το στερεότυπο τη δική σου άκαμπτη στάση, αφού «έτσι είναι τα πράγματα».
Η εποχή μας βρίθει στερεοτύπων και αμετακίνητων θέσεων, λοιπόν. η είσαι με μας ή με τους άλλους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ούτε και περιθώριο να βρεθούν κοινά σημεία. Είναι κι αυτό ένα είδος σκληρού λαϊκισμού και μιας προσπάθειας να απλοποιηθούν όλα υπό το πρίσμα μιας δυαδικής προσέγγισης της πραγματικότητας.
Ε, λοιπόν, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, γιατί εδώ που είμαστε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, πρέπει πρώτα να βρούμε τον τρόπο να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, ακόμα κι αν χρειαστεί να μετακινηθούμε λίγο και από τη θέση μας. Δεν είναι πάντα ήττα ο συμβιβασμός ή η αποδοχή της θέσης του άλλου. Αντίθετα συχνά δείχνει εξυπνάδα και αντίληψη. Στη διαδικασία αυτή, λοιπόν, δεν χρειάζονται ταμπέλες, γιατί αυτές είναι που μας έφεραν ως εδώ.
Πηγή:http://www.xronos-kozanis.gr/ - της Ιωάννας Κωσταρέλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου