Ο Χρήστος Παπαμιχάλης είναι μουσικός παραγωγός και τυχαίνει συχνά να πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτεί ποιο θα είναι το επόμενο τραγούδι, να μιλήσει με κάποιον ακροατή στο τηλέφωνο και να κάθεται και στην κονσόλα αφού δεν έχει ηχολήπτη. «Δεν υπάρχει δουλειά στην οποία να μην καλείσαι να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα, αλλά δεν γίνεται να αποφύγεις και τα λάθη σε τέτοιες καταστάσεις» λέει στα «ΝΕΑ». «Έχω πιάσει τον εαυτό μου να κάνει λάθη ή να μην προλαβαίνει να ανταποκριθεί σε κάποιο από τα καθήκοντά μου όταν τα κάνω όλα μαζί» συμπληρώνει. Παραδέχεται δε πως: «Όταν έχω την “πολυτέλεια” να εστιαστώ σε ένα μόνο πράγμα, το κάνω πολύ καλύτερα». Για πολλούς ανθρώπους όμως η ικανότητα να συνδυάζουν και να πραγματοποιούν ταυτόχρονα διαφορετικές εργασίες θεωρείται μεγάλο προσόν. Πιστεύουν πως στον χώρο εργασίας μπορεί να τους εξασφαλίσει τις απαραίτητες περγαμηνές για την ανέλιξή τους. Ωστόσο, ολοένα και περισσότεροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει και τόσο στις εργασιακές όσο και στις προσωπικές τους υποχρεώσεις να συγκεντρώνονται σε μία και μόνο δραστηριότητα.Η ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια, νευρολόγος κ. Λίζα Βάρβογλη τονίζει ότι «το να κάνει κανείς πολλά πράγματα ταυτόχρονα εμποδίζει την ικανότητα του εγκεφάλου να απορροφά και να επεξεργάζεται πληροφορίες. Αυτό συμβαίνει διότι εμπλέκονται ποικίλες εγκεφαλικές δομές και το άτομο χρειάζεται να διατηρεί την προσοχή του σε πολλά διαφορετικά ερεθίσματα, κάτι που δεν είναι εφικτό. Το αποτέλεσμα είναι να μετατοπίζει την προσοχή του από το ένα στο άλλο, κάτι όμως που παίρνει χρόνο και δεν επιτρέπει την αφοσίωση στο κάθε έργο. Έτσι, ναι μεν υπάρχει η ικανότητα, αλλά δεν αποδίδει όσο η εντρύφηση σε ένα πράγμα τη φορά».
Οι συνέπειες
Έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στις ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το να ασχολείται κανείς ταυτόχρονα με πάνω από μία δραστηριότητα, το λεγόμενο multitasking, όντως εμποδίζει την ικανότητα του εγκεφάλου να απορροφά πληροφορίες. Ανάλογη μελέτη στο Gresham College του Λονδίνου υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Ψυχολογίας Glenn Wilson κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το να κάνει κανείς πολλά πράγματα ταυτόχρονα μειώνει την απόδοσή του στην επίλυση προβλημάτων κατά ένα ποσοστό αντίστοιχο των 10 μονάδων Ι.Q. και αυξάνει τα επίπεδα στρες. Βέβαια, υπάρχουν διαφορές στην αρνητική επίδραση των ταυτόχρονων δραστηριοτήτων στα δύο φύλα. Όπως σημειώνει η κ. Βάρβογλη «το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν οι άνδρες. Βιολογικά η γυναίκα είναι προικισμένη να μπορεί να κάνει πολλά πράγματα μαζί, διότι εξελικτικά αυτό είναι χρήσιμο και έχει συμβάλει στην επιβίωση του είδους. Για παράδειγμα, στη σαβάνα μάζευε καρπούς και ταυτόχρονα πρόσεχε το παιδί της. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή το τίμημα αυτού του πλεονεκτήματος είναι το στρες που βιώνει η γυναίκα όταν καλείται να εκτελέσει πολλά και διαφορετικά έργα ταυτόχρονα». Αυτά επιβεβαιώνονται και από τα ευρήματα της έρευνας, δηλαδή η απόδοση των γυναικών στην επίλυση προβλημάτων επηρεάζεται πολύ λιγότερο, αλλά αγχώνονται περισσότερο από τους άνδρες.
Σύμφωνα δε με ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Stanford στην Καλιφόρνια, άνθρωποι που συνηθίζουν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα δυσκολεύονται να αγνοήσουν πληροφορίες και ερεθίσματα που είναι άσχετα με τη δουλειά που τους έχει ανατεθεί να ολοκληρώσουν, η βραχυπρόθεσμη μνήμη τους είναι ασθενέστερη και έχουν την τάση να αλλάζουν συχνά δραστηριότητες. Ειδικά το τελευταίο έχει ορισμένες αρνητικές συνέπειες στην αποδοτικότητα του ατόμου, αφού ο χρόνος που απαιτείται για να αποσπάσει την προσοχή του κάποιος από τη μια δραστηριότητα και να εστιάσει στην άλλη είναι μεγάλος. Όλα τα παραπάνω συνεπάγονται πως οι άνθρωποι αυτοί στο τέλος της ημέρας δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα γιατί επηρεάζονται δεξιότητες που είναι προαπαιτούμενα- ο αποκλεισμός δηλαδή άσχετων πληροφοριών, η βραχυπρόθεσμη μνήμη και η συγκέντρωση.
Για την κ. Βάρβογλη είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταποκριθεί κανείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε πολλαπλές ταυτόχρονες δραστηριότητες «εκτός και αν είναι ο Ναπολέοντας- που παρά το γεγονός ότι έκανε υπερβολικά πολλά πράγματα ταυτόχρονα, τελικά νικήθηκε στο Βατερλώ!». Και εξηγεί: «Ο εγκέφαλος αποδίδει καλύτερα όταν κάνει ένα πράγμα τη φορά. Ωστόσο, αν πρόκειται για δύο έργα διαφορετικής σπουδαιότητας και “βαρύτητας”, όπως το να μιλάει κανείς στο τηλέφωνο, όπου επικεντρώνει την προσοχή του στον συνομιλητή του και στις απαντήσεις του και ταυτόχρονα να φτιάχνει καφέ, πράξη που εκτελεί αυτόματα, χωρίς σκέψη, τότε ο εγκέφαλος μπορεί να ανταποκριθεί κανονικά».
Τα απαιτητικά επαγγέλματα
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ την εργασιακή απόδοση κάποιου, ο κ. Μιχάλης Σερασκέρης γενικός διευθυντής εταιρείας αξιολόγησης ανθρώπινου δυναμικού αναφέρει πως όσοι κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα δεν είναι απαραίτητα και πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά τους, «εκτός φυσικά αν μιλάμε για περιπτώσεις όπου επιβάλλεται να ασχολείται κανείς με πολλά, όπως π.χ. μηχανικοί, ιδίως μηχανολόγοι, μηχανικοί λογισμικού και γιατροί». Συμπληρώνει δε ότι «ο τύπος εργαζομένου που προτιμούν οι εργοδότες- δηλαδή κάποιον που κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα ή κάποιον που εστιάζει την προσοχή του σε ένα καθήκον και αντεπεξέρχεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο- εξαρτάται από το είδος της θέσης».
Ο κ. Σερασκέρης παραδέχεται ότι έχει παρατηρήσει στην καθημερινή του πρακτική πως το λεγόμενο multitasking όντως επηρεάζει μακροπρόθεσμα την ικανότητα του εργαζομένου να φέρνει εις πέρας αποτελεσματικά τα καθήκοντά του. Παρ΄ όλα αυτά τονίζει ότι «επειδή σε ορισμένες εργασίες είναι αναγκαίο κακό, μπορεί κανείς να βελτιώσει την απόδοση του σε τέτοιες συνθήκες εξασκώντας την αυτοπειθαρχία του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου